Ironsword: Wizards & Warriors II is dat één NES -spel waarbij je een pantser van pantser vastbindt, een zwaard pakt en onmiddellijk door de eerste vijand wordt verwoest als je niet voorzichtig bent. Het is het middelste hoofdstuk in de trilogie, en ja - het is brutaal in vergelijking met de anderen. Je speelt als Kuros, deze gepantserde ridder die een gemeen mes zwaait, maar het platform is meedogenloos en de vijanden raken als vrachtwagens.

In eerste instantie denk je dat het gewoon weer een hack-and-slash is, maar dan realiseer je je dat je eigenlijk stukken van het ijzersword (vandaar de naam) moet opsporen die over deze uitgestrekte, met val gevulde niveaus is verspreid. Er is een beetje backtracking in metroid-stijl zodra je nieuwe vaardigheden pakt, zoals een dubbele sprong of een schild dat projectielen afbuigt. De muziek slaat echter-die chiptune-tracks steken in je hoofd, zelfs als je woedend bent dat na de vijfde dood op rij gaat worden getroffen.

Eerlijke waarschuwing: als je geen proef-en-error-gameplay houdt, kan deze je breken. Maar als je van een uitdaging houdt die lonend aanvoelt wanneer je het eindelijk verovert, heeft Ironsword die old-school charme.