Hydro Thunder op N64 is puur chaotisch plezier - je schiet speedboten door wilde watersporen, raakten krankzinnige sprongen en ontdekte verborgen snelkoppelingen die volledig veranderen hoe je racet. De waterfysica voelt zwaar maar snel aan, en de sporen hebben deze geweldige mix van strakke bochten en massieve druppels waar je de helft van de tijd in de lucht bent.

Eerste race erin, zul je waarschijnlijk een paar keer wegvagen om erachter te komen hoe je de schuif van de boot moet verwerken, maar zodra het klikt, weef je tussen ijsbergs of ontwijkend geisers alsof het niets is. De latere nummers worden belachelijk (op de beste manier) - denk aan racen door een stormachtige marine -strijd of een afbrokkelende Azteekse tempel met watervallen overal.

Het is een van die spellen waar net klaar is als een overwinning, maar een perfecte ronde vastleggen? Dat is de echte haast. De N64 -versie houdt verrassend goed stand, zelfs als de trekkingsafstand bij topsnelheid een beetje mistig wordt.