Harvest Moon 64 is een van die spellen waar je begint te denken: "Oké, alleen een kleine landbouw", en dan is het plotseling 2 uur 's ochtends en je probeert nog steeds erachter te komen of je kippen genoeg zoals jij genoeg zijn om betere eieren te leggen. Je krijgt in eerste instantie deze kleine, overwoekerde boerderij - het wegnemen van onkruid voelt eindeloos aan, maar als je eenmaal je eerste rapen plant en ze ziet groeien, is het vreemd bevredigend.

De stad is vol met personages die daadwerkelijk persoonlijkheden hebben, niet alleen generieke NPC's. Karen in de supermarkt is altijd chagrijnig, Popuri is geobsedeerd door kippen en Cliff probeert gewoon te overleven. Je kunt eigenlijk vriendschappen bouwen (of zelfs trouwen) door hun favoriete geschenken te onthouden - hoewel ik dat zeker een paar keer vroeg in de war heb gebracht.

Seizoenen veranderen alles - wat je plant, welke festivals gebeuren, zelfs hoe de stad eruit ziet. De zomer gaat alles over watermeloenen en strandreizen, terwijl de winter in principe 'overleeft tot de lente'. En ja, de festivals zijn een hoogtepunt - eierenjachten, kookwedstrijden, zelfs een rare koeienrace. Het is gezellig, maar er is altijd iets te doen, of het nu gaat om erts of gewoon je hond aaien.

Als je van games houdt waar vooruitgang wordt verdiend en de wereld daadwerkelijk op je reageert, is dit nog steeds een juweeltje.