Genghis Khan 2: Clan of the Gray Wolf is een van die Sega Genesis -edelstenen waardoor je je realiseert hoeveel strategiegames zijn veranderd - en niet altijd ten goede. Je begint met een handvol provincies, een paar loyale generaals, en dit knagende gevoel dat iedereen om je heen je achterin wil steken (omdat ze dat doen).

Het eerste dat je raakt, is hoeveel het verwacht dat je denkt. Je verplaatst niet alleen legers - je jongleert met voedselbenodigdheden, het beheren van huwelijken om allianties te beveiligen (ja, echt) en beslissen of ze een rivaliserende clan omkopen of ze gewoon volledig verpletteren. Het diplomacy-systeem is raar diep voor een 16-bits spel, en de helft van de tijd dat ik onderhandelde in plaats van te vechten, wat op de een of andere manier nog meedogenloos voelde.

Combat's Simple op het oppervlak-rock-paper-schaar met cavalerie, infanterie en boogschutters-maar terrein en moraal doen er eigenlijk toe. Ik verloor een keer een gevecht omdat mijn troepen in een moeras zijn vastgelopen. Klassiek.

Het heeft die old-school jank-Menus is onhandig, en de vertaling is een beetje ruw-maar er is iets bevredigend aan het overtreffen van een vijand met pure sluwheid. Als je van strategiespellen houdt die je hand niet vasthouden, is deze nog steeds een play waard.