Dragon Spirit: De nieuwe legende is een van die NES-shooters die er in eerste instantie eenvoudig uitziet-je bent gewoon een tweekoppige Dragon Blasting Fireballs-maar wordt snel wild. Het eerste niveau schiet je in met zwevende ogen en rare kleine paddenstoeljongens, dan ontwijk je plotseling kogelpatronen van gigantische schorpioenen en plantenmonsters. De zoektocht van Prince Lace om Olympis te redden, voelt alsof iemand een fantasieroman nam en deze in een side-scrolling-shooter heeft gebracht met veel meer tanden dan je zou verwachten.

Waar ik van hou is hoe de draak evolueert. Je begint met basisopnames, maar het pakken van power-ups verandert alles-Twin-lasers, homing-raketten, zelfs deze belachelijke schermafhankelijke bom waardoor je je ongeveer drie seconden niet te stoppen voelt voordat de volgende baas je herinnert die echt de leiding heeft. De muziek heeft ook die klassieke NES-urgentie, alle hectische synth-hoorns die goed in gang gaan, omdat sommige multi-fasen wangedrocht het scherm vult.

Het is moeilijk, maar niet oneerlijk - alleen het soort spel waarbij je "bullcrap" tegen het scherm schreeuwt en dan onmiddellijk doorgaan, doorgaan omdat je weet dat je die aanval de volgende keer kunt ontwijken. De laatste confrontatie met Zawel geeft me nog steeds flashbacks.