Cyber Knight op SNES is een van die verborgen edelstenen die voelt alsof het veel populairder had moeten zijn. Je begint als deze cybernetisch verbeterde huurling in een vuile, neon doordrenkte stad-klassieke cyberpunk-vibes, maar met die onmiskenbare 16-bit charme. Het eerste wat je zult opmerken, is hoeveel vrijheid je hebt om je loadout aan te passen. Ga je volle melee met plasmabladen, of blijf je aan afstand wapens en bid je dat je doel volhoudt? Ik maakte de fout om al vroeg op pantserupgrades te skimpen en werd verwoest door de eerste baas.

Het gevecht is verrassend tactisch-je kunt niet zomaar een weg bakken. Enemy Ai flankeert je eigenlijk, en sommige van die malafide mechs slaan als een vrachtwagen. Maar de echte haak is het verhaal. Het heeft die old-school RPG-diepte waar facties zich eigenlijk herinneren als je ze verpest, en er zijn meerdere uiteinden, afhankelijk van met wie je de kant. Mijn eerste playthrough, ik maakte per ongeluk de verkeerde bende kwaad en bracht de helft van het spel door met het ontwijken van premiejagers.

Als je van Retro Sci-Fi houdt met een kant van moeilijke keuzes, is dit geweldig-misschien bespaar je misschien voordat je grote beslissingen neemt.