Castle of Deceit is een van die NES -spellen die begint met een wild uitgangspunt en er gewoon mee loopt. Je speelt als Cebo, een rookie -mage die in een vervloekt kasteel wordt gestuurd waar de realiteit zelf is gebroken - hallucinaties komen tot leven, muren verschuiven en niets is helemaal wat het lijkt. De openingscene zet de toon: een oude voogd genaamd PHFAX werd gek die magische runen beschermen, en nu lopen zijn nachtmerries letterlijk rond het stelen.

Het eerste wat je zult opmerken? De sfeer. Het kasteel is vol flikkerende fakkels, griezelig gefluister en vijanden die misschien gewoon verdwijnen als je knippert. Combat is in het begin eenvoudig - je personeel opsporen, aanvallen ontwijken - maar de echte uitdaging is om erachter te komen wat echt is. Die borst kan buit zijn ... of een nabootsing. Die gang kan naar voren leiden ... of je terugloopt. Het heeft die klassieke NES Jank op plaatsen, maar het ontwerp van het mindbuigende niveau maakt het goed.

Eerlijk gezegd, de helft van het plezier is gewoon zien wat rare truc het spel vervolgens trekt. Je zult het geweldig vinden of je controller aan de muur gooien. Nee tussenin.