Super Smash T on SNES یکی از آن بازی هایی است که فقط دومین کنترل کننده را انتخاب می کنید. شما باید ماریو را در حال پرتاب توپ های آتشین ، پیوند دادن شمشیر خود مانند او که دیر به دلیل خزیدن سیاه چال است ، و پیکاچو همه را به هم می زند - این هرج و مرج است ، اما نوع خوبی است. این مراحل نیز وحشی است-یک دقیقه که شما روی یک سکوی شناور می جنگید ، بعدی که در برخی از نقشه های یکپارچهسازی با سیستمعامل با یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید.

در ابتدا ، من مانند یک احمق ، دکمه زدن را نگه داشتم ، اما بعد از چند مسابقه ، شما شروع به فهمیدن کدام شخصیت ها در واقع برای شما می کنند. (معلوم است که شلیک شارژ ساموس از آنچه انتظار داشتم رضایت بخش تر است.) و اگر دوست دارید در اطراف باشید؟ فراموشش کن چند نفره کاناپه در اینجا انرژی فریاد ناب و بدون فیلتر در صفحه نمایش است. حتی حالت تک نفره برخی از منحنی های قانونی را به سمت شما پرتاب می کند-برخی از مخالفان هوش مصنوعی با کثیف می جنگند.

برای یک بازی SNES به طرز شگفت آور پیر شده است. Sprites جذابیت دارد ، موسیقی سیلی می زند ، و به نوعی ، کسی را با یک پانچ فالکون به موقع می کوبد و هرگز پیر نمی شود.