استادیوم Pokémon در N64 اولین باری بود که ما به دیدن هیولاهای مورد علاقه خود دوک را به صورت سه بعدی و مرد دیدیم ، و در آن زمان احساس جادو کرد. شما تیم شش نفره خود را انتخاب می کنید ، به داخل عرصه پرش می کنید ، و ناگهان Sprites Game Boy شما این جانوران متحرک و انیمیشن هستند که آتش و رعد و برق را به یکدیگر می اندازند. نبردها خوشحال هستند ، و تفسیر بیش از حد گوینده به نوعی هرگز پیر نمی شود.

جذابیت عجیبی برای مقایسه گزینه های شما با بازی های مدرن Pokémon وجود دارد-دنیای باز ، بدون داستان ، فقط نبردهای مستقیم. اما این سادگی کار می کند. اگر خود را از قرمز/آبی منتقل نکردید ، می توانید تیم های از پیش ساخته را اجاره کنید ، اگرچه نیمی از سرگرمی می بینید که چگونه تیم های عجیب و غریب و زیرنویس شما در برابر انتخاب های کاملاً بهینه شده هوش مصنوعی قرار دارد. (اسپویلر: ضعیف.)

این هنوز هم یکی از بهترین تجربه های چند نفره نیمکت برای طرفداران پوکمون است که سریع و کمی آشوب آور را دوست دارند.