N64'teki Pokémon Stadyumu, en sevdiğimiz canavarlarımızın ilk kez tam 3D'de dükünü görmemizdi - ve o zamanlar sihir gibi hissettim. Altı kişilik takımınızı seçiyorsunuz, arenaya atlıyorsunuz ve aniden minik Game Boy Sprition'larınız birbirlerine ateş ve şimşek atan bu tıknaz, animasyonlu canavarlar. Savaşlar çabuk ve spikerin en üst düzey yorumları bir şekilde asla eskimez.

Modern Pokémon oyunlarıyla karşılaştırıldığında seçeneklerinizin ne kadar sınırlı olduğuna dair garip bir cazibe var-açık dünya yok, hikaye yok, sadece düz savaşlar. Ama bu sadelik işe yarıyor. Kendi kendinizi kırmızı/maviden aktarmadıysanız önceden inşa edilmiş ekipler kiralayabilirsiniz, ancak eğlencenin yarısı garip, alt seviyeli ekibinizin AI'nın mükemmel optimize edilmiş seçimlerine karşı nasıl durduğunu görmek. (Spoiler: kötü.)

Hızlı ve biraz kaotik dövüşlerini seven Pokémon hayranları için hala en iyi kanepe çok oyunculu deneyimlerden biri.