Phantasy Star II یکی از آن RPG های مدرسه قدیمی است که هنوز هم نگه داشته می شود-اگر می توانید سنگ زنی را کنترل کنید. شما به عنوان این شکارچی تازه کار به نام Rolf شروع می کنید ، فقط کارهای عجیب و غریب انجام می دهید تا همه چیز مارپیچ در نجات کل سیستم Algol Star باشد. داستان برای یک بازی پیدایش به طرز حیرت انگیزی تاریک می شود ، با پیچ و تاب هایی که در واقع به شما می چسبند.

چیزهای مبتنی بر نوبت کلاسیک Combat ، اما با پیچ و تاب-اعضای حزب شما اگر بفهمید چگونه آنها را به درستی جفت کنید ، این ترکیب مهارت های وحشی را دارند. پنجه های دوگانه Nei در اوایل دشمنان پاره می شوند ، اما موفق باشید بعداً او را زنده نگه دارید. و بله ، سیاه چال ها؟ وحشیانه شما نقشه ها را روی کاغذ گرافیک ترسیم خواهید کرد مگر اینکه ساعت ها از سرگردان در محافل لذت ببرید.

آنچه واقعاً با من گیر کرد جو بود. موسیقی متن فیلم مصنوعی ، اسپری های عجیب و غریب دشمن ، حتی شیوه زندگی شهرها با وجود محدودیت های 16 بیتی. این مکان در مکان ها پرزرق و برق است (موفق باشید با آن سیستم موجودی) ، اما هیچ چیز دیگری مانند آن وجود ندارد. هنوز یکی از RPG های مورد علاقه من از آن دوره است.