اختلال Metroid (v3.5) در GBA یکی از آن بازی هایی است که لحظه ای که شروع می کنید درست احساس می کند . شما با لباس ساموس از خواب بیدار می شوید-هیچ دستی ، فقط یک بلستر و بسیاری از راهروهای بیگانه بیگانه برای کشف. اولین باری که بازی کردم ، تقریباً بلافاصله گم شدم ، اما به آن روش خوب که هر تونل جدید یا به روزرسانی پنهان باعث می شود احساس کنید که برخی از کد های باستانی را ترک کرده اید.

هنر پیکسل هنوز هم نگه داشته شده است - آن غارهای کم نور و چراغ های سوسو زدن باعث می شوند که انزوای جدی را خاموش کنند. و دشمنان؟ برخی از آنها فقط در سایه ها کمین می کنند و منتظر هستند که وقتی از سلامتی کم هستید ، از شما پرش کند. تنش کلاسیک متروید. نیروهای قدرتمند درست پراکنده هستند.

اگر سایر بازی های Metroid را بازی کرده اید ، ریتم را تشخیص می دهید: دیوارهای شلیک ، کف بمب و دعا کنید که به یاد داشته باشید که آن درب قفل شده کجاست. اما آشفتگی در چند منحنی ، مانند برخی از دعوا های رئیس وحشیانه ، که تا زمانی که انگشت شست خود را امتحان کنید ، دوباره امتحان می کنید. این نوع بازی است که در آن مکث می کنید فقط برای برنامه ریزی حرکت بعدی خود.

قطعاً اگر در آن اکتشاف آهسته سوختگی با یک طرف سنبله آدرنالین قرار بگیرید.