Metroid -verstoring (v3.5) op de GBA is een van die games die gewoon goed aanvoelt op het moment dat je begint. Je wordt wakker in het pak van Samus-geen handige, alleen een blaster en heel veel griezelige buitenaardse gangen om te verkennen. De eerste keer dat ik speelde, raakte ik bijna onmiddellijk verloren, maar op die goede manier waar elke nieuwe tunnel of verborgen upgrade je het gevoel geeft dat je wat oude code hebt gekraakt.

De pixelkunst houdt nog steeds stand - die vaag verlichte grotten en flikkerende lichten geven serieuze isolatievibes af. En de vijanden? Sommigen van hen liggen gewoon op de loer in de schaduw, wachtend om je te springen als je weinig gezondheid hebt. Klassieke Metroid -spanning. De power-ups zijn precies goed verspreid-het vinden van een nieuwe balk of raketuitbreiding na backtracking voelt als een mini-overwinning.

Als je andere Metroid -spellen hebt gespeeld, herken je het ritme: schietwanden, bomvloeren en bidden dat je je herinnerde waar die ene gesloten deur was. Maar verstoring gooit een paar curveballs in, zoals sommige brute baasgevechten die je opnieuw laten proberen totdat je duimen pijn doen. Het is het soort spel waarbij je pauzeert om je volgende stap te plannen.

Absoluut een must als je van die slow-burn verkenning houdt met een kant van adrenaline-spikes.