حزب ماریو در N64 اساساً دلیل دوستان من است و من هنوز 20 سال بعد با یکدیگر فریاد می زنیم. شما شخصیت مورد علاقه خود را انتخاب می کنید-من همیشه بدیهی است که به دنبال لوئیجی می روم-و پس از آن همه چیز در مورد نورد تاس ، سرقت سکه ها و دوستی های کاملاً خراب بر روی آن مینی بازی های هرج و مرج است. چیزی شبیه به 50 مورد از آنها وجود دارد ، و نیمی از سرگرمی تماشای شخصی در "توپ های سپر" یا وحشت در هنگام "پرش طناب داغ" است.
نسخه ژاپنی همان نسخه ایالات متحده را بازی می کند ، اما سلام ، اگر وارد واردات می شوید ، جذابیت اضافی دارد. فقط وقتی کسی بعد از از دست دادن یک ستاره توسط یک سکه ، میز را می چسباند ، مرا سرزنش نکنید. این بازی هر اتاق نشیمن را به یک منطقه جنگی تبدیل می کند و به همین دلیل ما همچنان به آن باز می گردیم.
