آیا تا به حال بازی ای انجام داده اید که با سقوط در یک سیاره شروع می شود ، فقط برای اینکه بدانید 20 دقیقه برای جلوگیری از انفجار آن هستید؟ بله ، افسانه گاردین شما را به سمت آن آشفتگی می اندازد. یک ثانیه شما یک گلوله های سفینه فضایی هستید ، دیگری که به عنوان یک جنگجو سایبورگ در حال انفجار بیگانگان در سیاه چال های مانند پیچ و خم هستید. عجیب است ، اما کار می کند.

آنها با مقایسه "Zelda با سال 1942" شوخی نمی کردند-شما بین اکتشافات از بالا به پایین (کامل با کلیدهای رمزنگاری شده و به روزرسانی) و بخش های تیرانداز تمام عیار که همه چیز در تلاش است شما را بکشد ، تغییر دهید. سیلی زدن موسیقی ، کارفرمایان مسخره هستند (که هنوز هم چشم چشم من را آزار می دهد) ، و به نوعی همه این احساس را دارد که از زمان خود برای یک بازی NES جلوتر است. فقط انتظار نداشته باشید که ترجمه بسیار معنی داشته باشد.

صادقانه بگویم ، نیمی از سرگرمی می فهمد که گله ای که قرار است در آینده انجام دهید.