رهگیری F-22 در مورد پیدایش یکی از آن بازی هایی بود که باعث شد شما مانند یک خلبان جنگنده قانونی احساس کنید-حداقل به اندازه یک کنسول 16 بیتی در سال 1991. شما با این نمای کابین خلبان براق F-22 شروع می کنید ، رادار می درخشید و ناگهان به این سگهای پر هرج و مرج می روید که همه چیز سریعتر از آنچه انتظار دارید حرکت می کند. اولین باری که بازی کردم ، حدود 30 ثانیه به کوه افتادم زیرا خیلی مشغول تلاش برای قفل کردن موشک ها بر روی جت های دشمن بودم.

این فقط مربوط به تیراندازی با چیزهای پایین نیست. برخی از مأموریت ها شما را از پایگاه ها یا اهداف زمین محافظت می کنید ، و کنترل ها یک دقیقه طول می کشد تا عادت کنید - در حال چرخش و غواصی احساس سنگین می شود ، مثل اینکه در واقع با یک جت کشتی می گیرید. ضربات مصنوعی تمام موسیقی متن فیلم ، که به نوعی پرواز از طریق دره ها را با حداکثر سرعت حتی عصبی تر می کند. اگر اشتباه کنید ، هیچ دستی وجود ندارد. شما فقط کل مأموریت را منفجر کرده و مجدداً راه اندازی می کنید.

این قطعاً محصولی از زمان خود است - با استانداردهای امروز ، اما در آن زمان ، یک خط موشک عالی را بیرون کشید و مانند یک معجزه احساس کرد. اگر وارد آن مدرسه قدیمی و بدون سر و صدا شوید ، سیم کارت ویزیت پرواز را نگه دارید.