NES'teki Ferrari Grand Prix Challenge, göründüğünden çok daha yoğun hisseden eski okul yarışçılarından biri. Manuel veya otomatik şanzıman arasında seçim yaparak başlarsınız - ilk başta manuel bir ağrıdır, ancak dar köşelerden önce vites küçültme asınca, aslında bir fark yaratır. Monako tarzı şehir devrelerinden, 335 km/s en yüksek hıza (kaçınılmaz olarak dönene kadar) vurabileceğiniz geniş açık düzlüklere kadar pistler her yerde.

Harika olan AI otomobilleri aslında bir senaryoyu takip etmekle kalmayıp kazanmaya çalışıyorlar gibi yarışıyor. Sizi engelleyecekler, aptalca risk alacaklar ve bazen ilk turda birbirlerini silecekler. Bölünmüş ekran çok oyunculu en iyi şekilde kaotiktir, özellikle de arkadaşınızı bir bariyer ortasında bir bariyer haline getirdiğinizde. Otomobil özelleştirmesinin bugünün standartlarına göre temelini oluşturuyor, ancak dişli oranlarını ve bastırmayı ayarlamak hala size bir yarıştan önce "belki de işe yarayacak" hissi veriyor.

Sadece Forza seviyesi gerçekçiliği beklemeyin-bu saf '90'ların arcade tarzı F1, burada frenlerin daha fazla bir öneri olduğu ve her yarışın neredeyse hiç kontrol altında olduğunuzu hissettiği. Kaosu kucakladığınızda bir patlama.