Artelius, onu asla batıya yapmayan belirsiz famikom RPG'lerinden biridir-bu bir utançtır, çünkü 80'lerin sonlarında JRPG'ler arasında bile öne çıkan bu garip, grungy bilimkurgu havasına sahip. Bazı yoksul uzay kolonisinde başlıyorsunuz ve hemen piksel sanatı bu ürkütücü, endüstriyel hissi veriyor. Savaşın oldukça standart sıraya dayalı şeyler, ancak düşman tasarımları vahşi-yarısı arızalı robotlar veya mutasyona uğramış laboratuvar deneyleri gibi görünüyor.

Harika olan, oyunun nasıl elini tutmadığıdır. Uzun öğreticiler yok, sadece hızlı bir giriş dökümü ve sonra bir şeyleri anlamaya bırakılırsınız. İlk savaşıma tökezlediğimi hatırlıyorum, hangi komutun ne yaptığını hatırlamaya çalışırken menülerden kaçarak tamamen hazırlıksız. Müzik de o klasik chiptune gerginliğine sahip - synthy ve gergin, her zaman felaketten uzak bir hareket olduğunuz gibi.

Unutulmuş Famicom Gems'i kazıyorsanız, bu bir göz atmaya değer - sadece cilalı bir final fantezi klonu beklemeyin.