Xak - De kunst van het visuele podium is een van die SNES -edelstenen die onder de radar vlogen maar veel meer liefde verdient. Je begint als deze jonge krijger -kerel in een weelderige fantasiewereld die er op de een of andere manier in slaagt om er prachtig uit te zien ondanks de beperkingen van de SNE's - denk aan gedetailleerde sprites, humeurige lichteffecten en deze raar mooie drijvende eilanden op de achtergrond.

Het gevecht heeft dit coole hybride ding aan de gang: deels actie RPG, deels puzzeloplosser. Eerst bleef ik knop-mashen alsof het een beat-em-up was, maar toen realiseerde ik me dat je eigenlijk je zwaardschommelingen en magische casts met precies goed moest timen. De baas vecht? Brutaal op die klassieke jaren 90 manier waarop je een hoop sterft voordat je hun patronen uitzoeken.

Wat me echt verslaafd was, was de sfeer. Er is geen stemacteren (uiteraard), maar de muziek- en milieudetails doen alle verhalen vertellen - CREEPY TEMPLES voelen zich eigenlijk oud, steden hebben kleine eigenaardigheden zoals NPC's die ruzie maken over willekeurige overlevering. Verwacht gewoon geen handige ervaring; De helft van het plezier is verloren en struikelt op geheime gebieden met overweldigde uitrusting.

Als je old-school actie RPG's graaft met een kant van "Wacht, hoe moest ik dat weten?" Momenten, deze is nog steeds de moeite waard om af te stoffen.