Dus Kuros dacht dat hij voorgoed klaar was met Malkil - totdat een rare magische explosie hem pantserloos, verward en in principe helemaal opnieuw begint. Nu wordt hij naar Piedup gesleept, waar de geest van Malkil op de loer ligt, en laten we zeggen dat dit geen vriendelijke reünie is.

Geen enkel pantser betekent dat je stiekem moet worden - disguides zijn je levenslijn hier. Het ene moment meng je in als een willekeurige reiziger, de volgende keer dat je in kerkers duikt of een paleis overtroffen boordevol schatten (en waarschijnlijk vallen). Het Swordplay is solide, en je kunt ook een paar goocheltrucs oppakken, wat helpt wanneer de helft van de dingen die je proberen te doden ver boven je loongraad zijn.

Het heeft die klassieke NES -sfeer waar alles je dood wil, maar uitzoeken hoe je elk gebied te slim af bent, voelt behoorlijk bevredigend. Verwacht gewoon niet dat het u gemakkelijk zal vinden.