Uncharted Waters: New Horizons is een van die Sega Genesis -spellen die gewoon bij je blijft. Je kiest een van de zes kapiteins-zeker met hun eigen achtergrondverhaal en doelen-en plotseling ruil je naar specerijen in Lissabon, ontwijkt piraten voor de kust van Afrika, of struikelt op een onbekend eiland dat niet op je crummy in-game kaart stond.

Het coolste deel? Het houdt nooit je hand vast. Je wordt door stormen verwoest als je te ver pusht zonder je schip te upgraden, en die vroege handelsroutes (koop laag in Europa, verkopen hoog in de nieuwe wereld) voelen zin in het kraken van een geheime code. Navalgevechten zijn eenvoudig maar gespannen - uw breedteside rechtstreeks goed maken terwijl het vermijden van vijandelijk vuur nooit oud wordt.

Het is janky volgens de normen van vandaag, zeker, maar er is niets anders zo leuk als het plotten van je eigen koers in oceanen uit de 16e eeuw, kijkend naar je kleine sprite-schip kruipen over de kaart. Verwacht gewoon niet dat je in één keer eindigt - dit is een langzame verbranding.