Ultra Seven on SNES is een van die spellen die die old-school naken, "nog maar één try" -ergie. Je speelt terwijl deze kosmische held door golven van buitenaardse kruipen straalt - sommige zien er op de beste manier belachelijk uit, als een wandelstapel met oogbollen. De bedieningselementen zijn eenvoudig - run, springen, schieten - maar de niveaus worden snel brutaal. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten aan deze ene baas die lasers bleef spammen totdat ik de exacte plek om te hurken bedacht.

Het heeft die klassieke side-scroller-gevoel waar je constant aanvallen ontwijkt terwijl je probeert niet in kuilen te vallen (waarom zijn er altijd putten?). De muziek is allemaal knapperige synth verslaat die op de een of andere manier nooit vervelend wordt, zelfs na de 20e dood. Als je van retro -games houdt die je hand niet vasthouden, is dit een solide keuze. Gooi je controller gewoon niet als het laatste podium een aantal goedkope opnamen maakt.