Totaal bloedbad op SNES is eigenlijk wat er gebeurt als je een schietschutter met dubbele stick neemt en deze in een 16-bits cartridge propt. Je begint met dit dinky kleine pistool, en binnen enkele seconden is het scherm overspoeld met vijanden - tanken, soldaten, rare zwevende hoofden - allemaal terwijl explosies overal afgaan. Het is absolute chaos, maar de goede soort.

Power-ups dalen willekeurig, dus je klautert constant voor die vlammenwerper of spreidt schot voor een clown in een helikopter steelt het. De niveaus gooien ook curveballs - een minuut dat je troepen in een woestijn maait, het volgende dat je weet, je ontwijkt lava -putten in een nachtmerrie -fort. Het is janky op die klassieke SNES -manier, maar zodra je het ritme hebt, is het vreemd bevredigend om een scherm te wissen net voordat je overweldigd wordt.

Eerlijke waarschuwing: de moeilijkheid rommelt niet rond. Je zult snel levens doorbranden als je probeert er doorheen te rambo. Toch is er iets aan de pixelateerde explosies en dat knapperige geluidsontwerp dat het moeilijk maakt om neer te zetten. Als je schieters in arcade-stijl mist waar het enige doel is "overleven", staat deze achter je.