Toe Jam & Earl: Panic on Funkotron is een van die spellen die gewoon de persoonlijkheid uit de eerste seconde sijpelt. Je begint op hun thuisplaneet, en onmiddellijk veroorzaken sommige goofy menselijke toeristen overal chaos - over planten geknellen, in microfoons schreeuwen, gewoon totale dreigingen zijn. Uw baan? Rond ze op en rak ze terug naar de aarde.

De verschuiving van de Roguelike-stijl van de eerste game naar een side-scrolling platformer gooide me eerst, maar het werkt. Je hebt deze rare kleine hulpmiddelen om mensen te vangen, zoals een net of een hypnotiserende jojo, en de bedieningselementen voelen verrassend soepel aan als je het onder de knie hebt. Ook de soundtrack? Pure Funk. Zoals, als Sega Genesis een Afro zou kunnen groeien en beginnen te groeven, zou dit het resultaat zijn.

Kleine details maken het - zoals als je een willekeurige taart eet en een kerel op de achtergrond roept "geweldig!" zonder reden. Of hoe TJ en Earl gewoon terloops tussen niveaus breek. Het is op de beste manier belachelijk. De game neemt zichzelf niet serieus, en jij ook niet.

Als je van rare, kleurrijke platformers met meer charme houdt dan de meeste moderne games, is dit geweldig. Geef me gewoon niet de schuld als je willekeurig begint met 'funkotron' in een informeel gesprek.