Toe Jam & Earl: Funkotron on Panic, kişiliği ilk saniyeden sadece sızan oyunlardan biridir. Kendi gezegenlerinde başlıyorsunuz ve hemen bazı aptal insan turistleri her yerde kaosa neden oluyor - bitkiler üzerinde çalıyor, mikrofonlara çığlık atıyor, sadece toplam tehditler. İşin? Onları yuvarlayın ve onları dünyaya geri döndürün.

İlk oyunun roguelike tarzından bir yan kaydırma platformuna geçiş ilk başta beni attı, ancak işe yarıyor. Bir ağ veya hipnotize edici bir yo-yo gibi insanları tuzağa düşürmek için bu garip küçük araçlara sahipsiniz ve asıldıktan sonra kontroller şaşırtıcı derecede pürüzsüz hissediyor. Ayrıca, film müziği? Saf funk. Sega Genesis bir afro yetiştirip çiğnemeye başlayabilirse, bu sonuç olurdu.

Küçük detaylar bunu yapar - rastgele bir pasta yediğiniz gibi ve arka planda biraz ahbap “harika!” Diye bağırır. Sebepsiz. Ya da TJ ve Earl, seviyeler arasında nasıl rahat bir şekilde kırılır. En iyi şekilde saçma. Oyun kendini ciddiye almıyor ve siz de yapmamalısınız.

Çoğu modern oyundan daha fazla cazibesi olan garip, renkli platformculara giriyorsanız, bu bir patlama. Sıradan konuşmalarda rastgele “funkotron” demeye başladığınızda beni suçlamayın.