Man, Toad's World on SNES is een van die spellen die alleen maar charme straalt. Je start het op en binnen enkele seconden stuiter je rond deze heldere, vrolijke niveaus als pad-geen prinsesbesparende drama, gewoon puur platformplezier. De bedieningselementen voelen strak aan, en die eerste paar sprongen? Perfect gewogen, zoals Mario, maar met een enigszins floatier -gevoel dat nagelige landingen veel bevredigender maakt.

Wat me echt krijgt, is hoe stiekem de moeilijkheid is. Begint schattig en eenvoudig, dan ontwijk je plotseling draaiende vuurvallen terwijl timing springt op verdwijnende platforms. En de muziek? Dat springerige hoofdthema komt nog steeds vast in mijn hoofd. Boss -gevechten zijn ook creatief - eerst lijkt men gemakkelijk totdat je je realiseert dat je het de hele tijd verkeerd hebt gespeeld.

Het heeft die klassieke platformer -sfeer uit de jaren 90, waarbij elk niveau een nieuwe gimmick introduceert zonder dingen te veel compliceren. Als je retro -games graaft die zichzelf niet te serieus nemen, maar toch de gameplay nagelen, is dit een juweeltje. Geef me gewoon niet de schuld als je het ondergrondse thema op het werk begint te neuriën.