Dostum, Toad'ın Snes'teki dünyası sadece cazibe sızan oyunlardan biri. Önyüklüyorsunuz ve saniyeler içinde bu parlak, neşeli seviyelerin kurbağa olarak zıplıyorsunuz-prenses tasarrufu sağlayan drama, sadece saf platform eğlencesi. Kontroller sıkı hissediyor ve ilk birkaç sıçrama? Mario gibi mükemmel ağırlıklı, ancak çivilemeyi zor inişleri daha tatmin edici hale getiren biraz yüzer bir hisle.

Beni gerçekten sağlayan şey, zorluğun ne kadar sinsi olduğu. Sevimli ve basit başlar, sonra aniden kaybolan platformlarda atlamalar yaparken dönen ateş tuzaklarından kaçarsınız. Ve müzik? Bu kabarık ana tema hala kafamda sıkışıyor. Patron dövüşleri de yaratıcıdır - ilk kez yanlış oynadığınızı fark edene kadar kolay görünüyor.

Her seviyenin fazla şeyleri aşırı karmaşık hale getirmeden yeni bir hile getirdiği klasik 90'ların platformcu havası var. Kendilerini çok ciddiye almayan ama yine de oyunu çivileyen retro oyunları kazarsanız, bu bir mücevher. İşyerinde yeraltı temasını mırıldanmaya başladığınızda beni suçlamayın.