Man, de verloren Vikingen op SNES is een van die spellen die bij je blijven - vooral omdat je je een genie geeft wanneer je er eindelijk achter komt hoe je alle drie goofy Vikingen door een levende niveau kunt krijgen. Erik rent snel, Baleog raakt spullen met zijn zwaard en Olaf ... nou, hij blokkeert pijlen met zijn schild als een lopende koelkast. Je schakelt constant tussen ze, stapt bewegingen zoals een soort Viking Rube Goldberg -machine om een deur te openen.

De puzzels beginnen simpel - misschien is erik een opening terwijl Olaf zijn schild als een platform houdt - maar latere niveaus worden ronduit sluw. Ik herinner me er een waar je Baleog moest gebruiken om een touw te schieten zodat Erik het kon beklimmen, dan Olaf Block -lasers had terwijl de andere twee voorbij klauterden. De buitenaardse scheepsomgeving blijft rare obstakels naar je gooien, zoals teleporters en robotvijanden die er gewoon in verward uitzien tegen Vikingen te vechten.

Het heeft ook die klassieke SNES-charme: dikke pixelkunst, goofy dialoog (de one-liners van Baleog zijn verschrikkelijk op de beste manier), en muziek die op de een of andere manier wordt ontvoerd door aliens zich gezellig voelt. Als je van puzzels houdt die je laten pauzeren en eigenlijk denken in plaats van alleen knoppen te stampen, is dit een juweeltje. Geef me gewoon niet de schuld als je je realiseert dat je 20 minuten op hetzelfde scherm vastzit, omdat je vergat dat Olaf een fan zou kunnen blokkeren.