Super Metroid Advent op SNES is een van die games die gewoon bij je blijft. Op het moment dat je in die griezelige, buitenaardse wereld valt als Samus, weet je dat je iets speciaals hebt - de sfeer is dik, de muziek neuriet met spanning en elke gang voelt alsof hij iets verbergt.

In het begin zul je waarschijnlijk een beetje rommelen met de bedieningselementen (die muursprong struikelt me soms nog steeds), maar zodra het klikt, voelt bewegen door Zebes ongelooflijk. Je gaat terug, vindt upgrades op plaatsen die je zwoer eerder leeg waren en realiseer je plotseling dat je je adem hebt ingehouden tijdens baasgevechten. En die eerste ontmoeting met de Metroids? Pure adrenaline.

Het gaat echter niet alleen om het vernietigen van buitenaardse wezens. De manier waarop het spel je naar geheimen stootte zonder je hand vast te houden, zorgt ervoor dat elke ontdekking zich verdiend voelt. Ik herinner me nog dat ik die verborgen rakettank achter een nepwand tegenkwam en me als een genie voelde.

Als je het nog nooit hebt gespeeld, sta je voor een masterclass in hoe je verkenning kunt doen. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest.