Super Metroid Advent On Snes, sadece sizinle yapışan oyunlardan biri. O ürkütücü, Samus olarak uzaylı dünyaya düştüğünüz anda, özel bir şey için bulunduğunuzu biliyorsunuz - atmosfer kalın, müzik gerginlikle uğultu ve her koridor bir şey saklıyormuş gibi geliyor.

İlk başta, muhtemelen kontrollerle biraz patlayacaksınız (o duvar sıçraması bazen beni harekete geçiriyor), ancak tıkladıktan sonra, Zebes'ten geçmek inanılmaz hissediyor. Daha önce boş olduğuna yemin ettiğiniz yerlerde yükseltmeler bulacak ve aniden patron dövüşleri sırasında nefesinizi tuttuğunuzu anlayacaksınız. Ve Metroid'lerle ilk karşılaşma? Saf Adrenalin.

Yine de sadece uzaylıları patlatmakla ilgili değil. Oyunun sizi elinizi tutmadan sırlara doğru sürükleme şekli, her keşfi kazanılan hissettirir. Hala sahte bir duvarın arkasındaki gizli füze tankına tökezlediğimi ve dahi gibi hissettiğimi hatırlıyorum.

Daha önce hiç oynamadıysanız, keşif doğru nasıl yapacağınız konusunda bir masterclass içindesiniz. Zamanını kaybettiğinizde beni suçlama.