Super Indy Champ op SNES is een van die racegames die de "gemakkelijk te pakken, moeilijk om" sfeer te beheersen. Je begint met een keuze aan auto's - sommige handvat beter op bochten, anderen schreeuwen gewoon de rechte stukken - en dan is het recht in de chaos. De tracks voelen zelfs in het begin snel aan, met strakke hoeken die je straffen voor het remmen (of helemaal niet).

Wat ik leuk vind, is hoe de AI daadwerkelijk terugvecht-geen rubberbanding hier. Als je een ronde verprutst, veel geluk met het inhalen tenzij je het echt duwt. De graphics zijn pure 16-bit charme, met kleine details zoals bandenrook en tribunes vol met pixelateerde fans. En die soundtrack? Pure racen adrenaline, alle synth en motorgeluid.

Het is niet de diepste racer die er is, maar het heeft die verslavende "nog een race" -pull. Je begint elke curve door het derde kampioenschap te onthouden.