Man, Street Fighter II op Game Boy - het is wild hoeveel ze in die kleine cartridge zijn geperst. Ja, de graphics zijn een beetje dik en Ryu's Fireball klinkt als een faxmachine, maar je hebt nog steeds alle acht jagers uit de arcade -versie. Chun-Li's bliksempoten, het omgekeerde haar van Guile, de hele bemanning.

In het begin voelen de bedieningselementen stijf aan in vergelijking met de arcade -stick, maar na een paar rondes begin je die drakenstoten te landen alsof het niets is. De AI is echter brutaal - Vega zal je absoluut verwoesten als je niet voorzichtig bent. En veel succes met het proberen om Zangief's draaiende pooldriver te halen zonder je duimen te breken.

Het is nog steeds dezelfde klassieke toernooiopstelling: een stel jagers in elkaar slaan, zout worden als je je goedkoop maakt, probeer het dan opnieuw. Op de een of andere manier wordt het nooit oud. Zelfs op een klein scherm voelt het gooien van een Hadouken als magie.