Man, Street Fighter II op Game Boy - praat over een nostalgie -reis. Het is dezelfde klassieke arcade -brawler die in feite de hele rage van de vechtspel heeft uitgevonden, net gepropt in een kleine cartridge. Je kiest een van de acht originele jagers (Ryu en Ken voelen nog steeds de voor de hand liggende keuzes, maar ik heb een zwak voor Blanka's rare elektrische rollen) en springt in dit globe-trotting toernooi waar elke wedstrijd in feite een nieuw land is en een nieuwe beatdown.

De bedieningselementen zijn verrassend solide voor een game-boypoort-je krijgt niet de volledige zes-knops arcade-ervaring, maar de bewegingen voelen nog steeds fris aan als je eenmaal went aan de setup met twee knoppen. En ja, het scherm is klein, maar er is iets vreemds bevredigend aan het landen van een Dragon Punch op de busrit naar huis. Verwacht gewoon niet dat de AI u gemakkelijk zal doen.

Het is nog steeds de game waardoor Fighting Games ertoe doet, zelfs als je naar een monochrome Chun-Li liet.