Street Fighter II op Game Boy is een wonder van compressie - op de een of andere manier propten ze alle chaos van de arcade in die kleine grijze baksteen. Je hebt Ryu's vuurballen die eruit zien als flikkerende pixels, Chun-Li's bliksempoten gereduceerd tot een waas en Zangief's draaiende paaldriver dreigt je d-pad in twee te breken. Het geluid? Pure 8-bit vervorming, maar op een manier waardoor Hadoukens zich nog meer bevredigend voelt wanneer ze landen.

Wedstrijden spelen sneller uit dan je zou verwachten - geen franje, slechts twee jagers en een stuk gezondheidsbar. Ik bleef verliezen van Vega's klauw -onzin totdat ik de timing voor tellers ontdekte. Het is janky op die klassieke Game Boy -manier, maar zodra je je aanpast, is er iets vreemds aan het oefenen van combo's tijdens een busrit. Geef me gewoon niet de schuld als je duimen pijnlijk zijn.