Paperboy 2 op SNES is in feite dezelfde chaotische krantenwolkende waanzin die je je herinnert uit de arcade, maar met net genoeg nagellak om het fris te laten aanvoelen. Je weeft nog steeds door de straten in de voorsteden op je fiets, probeert niet te vegen op schurkenschema's of door honden te worden getrokken - behalve nu zijn de graphics een beetje scherper, en er is een rare bonusfase waar je plotseling UFO's ontwijkt? Klassieke logica uit de jaren 90.

Wat ik leuk vind, is hoe de bedieningselementen precies goed aanvoelen - papieren doen bij mailboxen (of Windows, als je je klein voelt) heeft diezelfde bevredigende arcade -snap. De nieuwe hindernisbanen zijn echter wreed. Een verkeerde beweging en je eet bestrating terwijl een kind je uit zijn veranda lacht. Het is gelijke delen nostalgisch en frustrerend op de beste manier.

Als je het origineel hebt gespeeld, herken je de sfeer onmiddellijk, maar de extra gevaren en soepelere gameplay maken het een nieuwe ronde waard. Geef me gewoon niet de schuld als je na de vijfde keer een woede-quit woedt.