SNES'teki Paperboy 2 temelde Arcade'den hatırladığınız aynı kaotik gazete atma deliliğidir, ancak taze hissettirmek için yeterli cila ile. Hala bisikletinizdeki banliyö sokaklarında dokunuyorsunuz, haydut kaykaylarda silmemeye veya köpekler tarafından saklanmamaya çalışıyorsunuz - şimdi grafikler biraz daha nather ve aniden UFO'ları atlattığınız bu garip bonus aşaması var mı? Klasik 90'lar mantığı.

Sevdiğim şey, kontrollerin nasıl doğru hissettiğidir - posta kutularındaki (veya küçük hissediyorsanız) kağıtların (veya Windows) aynı tatmin edici arcade çıtçıtına sahip olmasıdır. Yine de yeni engel kursları acımasız. Yanlış bir hareket ve bir çocuk size sundurmasından gülürken kaldırım yiyorsunuz. Eşit parçalar nostaljik ve en iyi şekilde sinir bozucu.

Orijinali oynadıysanız, havayı hemen tanıyacaksınız, ancak ekstra tehlikeler ve daha pürüzsüz oyun başka bir tura değer. Sadece bir haydut lastik seni uçururken beşinci kez öfkelenirken beni suçlama.