Landstalker is een van die Genesis -edelstenen die aanvoelt als een mix van Zelda en een isometrische platformer - behalve dat je waarschijnlijk veel vaker van kliffen zult vallen. Je speelt als Nigel, een eigenwijs schatjager die (soms onhandig) rond Mercator Island springt, monsters snijdt en vast komt te zitten aan puzzels die je laten stoppen en daadwerkelijk denken.

De wereld boordevol kleine geheimen - verborgen schakelaars, nepwanden, NPC's die je net genoeg cryptische hints geven om nuttig te zijn. Combat is eenvoudig maar bevredigend, hoewel de camerahoeken kunnen knoeien met uw diepteperceptie. En ja, het platform is janky op die old-school manier waarop je de game zweert dat het vals speelt totdat je de timing spijkert.

Het heeft echter charme. De muziek is geweldig, de dialoog is verrassend leuk, en er is iets vreemds verslavend aan het jagen op elke laatste schat. Wees gewoon niet verbaasd als je een uur verdwaalt om erachter te komen hoe je die ene kist kunt bereiken.