Kid Adventure op SNES is een van die platformers die het "nog maar één try" -gevoel spijkert. Je speelt als deze kleine kerel in een gestreept shirt dat stuitert tussen zwevende eilanden, spijkervallen ontwijken en raar fruit verzamelen dat misschien power-ups zijn-het meest, de eerste keer dat ik speelde, at ik er een en veranderde ik meteen in een kikker. Niet wat ik had verwacht.

De niveaus zijn helder en dik op die perfecte 16-bits manier, met geheime paden die achter watervallen of onder verdacht ogende rotsen zijn gestopt. Het kostte me een eeuwigheid om te beseffen dat je bepaalde platforms kon grondpond om verborgen dingen te onthullen. En de muziek? Pure nostalgie - slimme chiptune -tracks die na vijf minuten in je hoofd vast komen te zitten.

Het is echter moeilijker dan het lijkt. Sommige sprongen vereisen pixel-perfecte timing, en de baasgevechten beginnen gemakkelijk maar stijgen snel. Toch, zelfs toen ik stierf voor de tiende keer op ijsniveau, bleef ik reset raken. Dat is de magie ervan.