SNES'teki Kid Adventure, "sadece bir tane daha deneme" hissini çivilenen platformculardan biridir. Yüzen adalar arasında zıplayan çizgili bir gömlekte bu küçük ahbap olarak oynuyorsunuz, başak tuzaklarından kaçıyor ve güçlenebilecek garip meyveler toplıyor-ilk kez oynadığımda bir tane yedim ve hemen bir kurbağa döndüm. Beklediğim gibi değil.

Seviyeler, şelalelerin arkasına veya şüpheli görünümlü kayaların altına sıkışmış gizli yollarla, bu mükemmel 16 bitlikte parlak ve tıknaz. Gizli şeyleri ortaya çıkarmak için belirli platformları öğütebileceğinizi fark etmem için sonsuza dek sürdü. Ve müzik? Saf Nostalji - Beş dakika sonra kafanıza sıkışmış olan chiptune izler.

Yine de göründüğünden daha zor. Bazı atlamalar piksel mükemmel zamanlama gerektirir ve patron dövüşleri kolay başlar, ancak hızlı bir şekilde yükselir. Yine de, buz seviyesinde onuncu kez öldüğümde bile, sıfırlamaya devam ettim. Bu onun büyüsü.