Goden op SNES is een van die spellen die er eerst eenvoudig uitziet - je bent gewoon een Buff Warrior -kerel die rond oude ruïnes springt - maar dan gooit het curveballs naar je. Het eerste niveau schiet je in om te denken dat het een eenvoudige platformer is, maar dan ontwijk je plotseling spike -vallen, lost je rare kleine puzzels op en word je geduwd door minotaurus. De bedieningselementen voelen een beetje zwaar aan, alsof je man hem echt gewicht heeft, wat de sprongen gespannen maakt.

Wat me echt bijhield, was de sfeer. De Pixel Art geeft alles deze griezelige gloed, alsof je eigenlijk door een vergeten tempel dwaalt. En de muziek? Haunting Synth -tracks die op de een of andere manier een willekeurig zwevend zwaard op het pakken episch maken. Verwacht niet dat het je gemakkelijk zal vinden - sommige van die latere niveaus hebben het gevoel dat het spel persoonlijk beledigd is, je hebt het zo ver gehaald.

Als je je retro -spellen leuk vindt met een kant van "Waarom probeert alles me te doden", is dit een solide tijdcapsule uit het SNES -tijdperk.