Genghis Khan II op SNES is een van die diepe strategiegames waarbij je de helft van je tijd besteedt aan het staren naar menu's en de andere helft nerveus kijkt naar kleine legers die botsen. In het begin voelt het overweldigend - je jongleert met belastingen, diplomatie, troepenbewegingen en of je je kinderen wilt trouwen voor politieke winst (ja, dat is een ding). Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets vreemds bevredigend aan het langzaam schilderen van de kaart met de kleur van je factie.

De gevechten zijn eenvoudig maar gespannen - alleen cijfers die botsen met enkele basistactieken - maar het echte vlees zit in het Empire Management. Knoei je economie, en plotseling verhongeren je legers halverwege de campagne. Pis de verkeerde buurman af en je wordt zwerm. En veel succes met het gelukkig houden van je generaals - de helft van hen heeft de loyaliteit van een zwerfkat.

Het is absoluut een product van zijn tijd (verwacht geen flitsende graphics), maar als je van een slow-burn-strategie houdt waar elke beslissing rimpt in jaren van gameplay, heeft deze een rare charme. Geef me gewoon niet de schuld als je drie uur uit het oog verliest om een enkele koppige provincie te veroveren.