Frontlinie op NES is een van die old-school oorlogsspellen die eenvoudig begint maar snel brutaal wordt. Je bent een eenzame soldaat met alleen een pistool en granaten - geen munitie zorgen, wat leuk is - maar je moet door golven van vijandelijke troepen duwen en vervolgens in tanks springen voor een chaotische gepantserde gevechten.

In het begin voelt het eenvoudig aan: schieten, ontwijken, gooien granaten. Maar dan rollen de tanks in, en plotseling klauter je tussen lichte tanks (snel maar kwetsbaar) en zware tanks (langzaam maar kan een hit nemen). Verzuim uw timing bij het redden van een gedoemde tank, en giek - game voorbij.

De echte kicker? Het laatste fort. Je moet je tank weggooien, te voet oprennen en perfect een granaat over een bakstenen muur zijn om het fort van de vijand op te blazen. Eén mumbrow en je bent toast. En net als je denkt dat je het hebt bedacht, versnelt de volgende ronde alles op en verandert die vijandelijke soldaten in absolute nachtmerries.

Het is straffen, maar raar bevredigend wanneer je eindelijk die granaat gooit.