Klassieke concentratie op NES is eigenlijk de old-school geheugenwedstrijdspel met een spelshow Twist uit de jaren 80. Je draait kaarten om paren te vinden, maar er is ook een puzzel die zich langzaam op de achtergrond onthult - zoals een verborgen foto of zin. Mess u een match, en de andere speler (of CPU) krijgt een kans om uw beurt te stelen. De muziek heeft die cheesy synth -sfeer, en de gedigitaliseerde gastheerstem maakt me elke keer in cracking.

Het is eenvoudig, maar raar gespannen als je de laatste paar kaarten bent en de wedstrijd nog steeds niet kunt zien. Het puzzelgedeelte voegt net voldoende strategie toe om te voorkomen dat het zich als puur geluk voelt. Als je ooit tijdens de herhalingen van de eigenlijke show naar de tv bent geschreeuwd, zal dit de nostalgische plek raken.