NES'teki klasik konsantrasyon temelde 80'lerin oyun şovu bükülmesiyle eski okul hafıza maçı oyunudur. Çiftleri bulmak için kartları çeviriyorsunuz, ancak aynı zamanda arka planda yavaş yavaş kendini açığa çıkaran bir bulmaca var - gizli bir resim veya ifade gibi. Bir eşleşmeyi karıştırın ve diğer oyuncu (veya CPU) sıranızı çalma konusunda bir atış yapar. Müzik o sevimsiz synth vibe var ve sayısallaştırılmış ev sahibi sesi beni her seferinde kırıyor.

Basit, ancak son birkaç karta düştüğünüzde ve hala maçı tespit edemediğinizde garip bir şekilde gergin. Bulmaca kısmı, saf şans gibi hissetmesini önlemek için yeterli strateji ekler. Gerçek şovun tekrar çalışmaları sırasında TV'ye bağırdıysanız, bu nostalji noktasına ulaşacaktır.