Man, kanonvoer op SNES is een van die spellen die er schattig uitziet totdat je je realiseert hoe brutaal het is. Je begint met een handvol kleine groene soldaten-zeker met namen, wat het veel moeilijker maakt wanneer ze onvermijdelijk worden opgeblazen-en ze begeleiden door deze chaotische top-down missies. Het ene moment sluip je door jungles, het volgende moment dat je in een hinderlaag wordt gelokt door tanks terwijl je jongens in elke richting in paniek raken.

De bedieningselementen zijn eenvoudig - gewoon punt en schieten - maar de strategie komt van het positioneren en raakt niet te gehecht aan je troepen. De Pixel Art heeft deze rare charme waar explosies er bijna vrolijk uitzien, zelfs wanneer de helft van je ploeg net werd afgeveegd. En die soundtrack? Onredelijk pakkend voor een spel waarbij de dood snel en vaak komt.

Het is echter niet alleen hersenloos fotograferen. Je moet eigenlijk nadenken over dekking, munitie en welke jongens om op te offeren (sorry, Steve). Klassieke 16-bit oorlogvoering op zijn meest donker grappig. Als je deze op de dag hebt gemist, is het nog steeds geweldig - ik noem je soldaten misschien niet naar echte vrienden.