Dostum, Snes'teki Cannon Yemi , ne kadar acımasız olduğunu anlayana kadar sevimli görünen oyunlardan biri. Bir avuç küçük yeşil askerle başlıyorsunuz-isimlerle, kaçınılmaz olarak havaya uçtuklarında çok zorlaşıyor-ve bu kaotik yukarıdan aşağıya görevlerde onlara rehberlik ediyor. Bir dakika ormanlardan gizlice giriyorsunuz, bir sonraki tanklar tarafından pusuya düşürülüyorsunuz.

Kontroller basittir - sadece nokta ve çekim - ancak strateji konumlandırmadan ve birliklerinize çok fazla bağlı olmamaktan gelir. Piksel sanatı, ekibinizin yarısı silinmiş olsa bile, patlamaların neredeyse neşeli göründüğü bu garip cazibeye sahiptir. Ve bu film müziği? Ölümün hızlı ve sık olduğu bir oyun için mantıksız bir şekilde akılda kalıcı.

Yine de sadece akılsız çekim değil. Aslında kapak, cephane ve hangi adamların fedakarlık yapacağını düşünmelisiniz (üzgünüm, Steve). Klasik 16 bit savaş en karanlık komik. Bunu gün içinde kaçırdıysanız, hala bir patlama - sadece gerçek arkadaşlardan sonra askerlerinizi isimlendirmeyin.