Ah, bomberman op de NES - eenvoudig, chaotisch en veel strategischer dan het op het eerste gezicht lijkt. Je begint langzaam, liet gewoon kleine bommen vallen om blokken te wissen en die dope ballonvijanden uit te schakelen, maar dan beginnen de power-ups te verschijnen. Plots leg je drie bommen tegelijk neer, schiet je de helft van het scherm en val je per ongeluk in een hoek van omdat je de explosiestraal verkeerd hebt beoordeeld (we zijn er allemaal geweest).

De doolhoven worden lastiger, met teleporters en onverwoestbare blokken die je dwingen om daadwerkelijk te denken in plaats van alleen bommen te spammen. En als je een vriend hebt voor 2-speler? Pure anarchie. Er gaat niets boven het kijken naar ze in paniek wanneer je ze in een goed geplaatste bom inslaat. Het is een van die spellen waar "nog maar één niveau" een uur wordt zonder dat je het merkt.

Staat vandaag nog steeds stand, vooral als je van die old-school "uitzoeken als je gaat" sfeer.