Triple Play 2000 یکی از آن بازی های بیس بال N64 بود که در واقع باعث می شد احساس کنم در صفحه هستم - حتی اگر گرافیک اکنون کمی خشن به نظر برسد. مکانیک پیستینگ به طرز شگفت انگیزی جامد بود ، و یادم است که خیلی وقت را صرف تلاش برای ناخن زدن به منحنی های کامل کردم. این فهرست برای زمان خود نیز عمیق بود ، با تمام نام های بزرگ از اواخر دهه 90.

آنچه من بیشتر دوست داشتم این بود که چگونه سرگرم کننده به سبک بازی با واقع گرایی کافی بود. شما می توانید صید های غواصی مسخره را از بین ببرید ، اما ضرب و شتم هنوز به زمان واقعی نیاز داشت. این تفسیر سریع تکراری شد ، اما پس از چند بازی ، شما شروع به شنیدن همان خطوط در حلقه می کنید.

اگر در بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل هستید ، این یک انتخاب خوب برای برخی از نوستالژی چند نفره نیمکت است.