MAN ، Street Fighter 2 - نسخه ویژه مسابقات قهرمانی در پیدایش هنوز هم متفاوت است. شما آن را بوت می کنید ، جنگنده خود را انتخاب می کنید (من همیشه ابتدا به دنبال گیلی می روم - آن رونق صوتی فقط احساس درست می کند) ، و ناگهان دوباره در آن ذهنیت بازی هستید. اسپریت ها کاملاً پر از شخصیت هستند و کنترل ها هستند؟ با کمال تعجب برای یک درگاه 16 بیتی.

آنچه من دوست دارم این است که چگونه هر یک از شخصیت ها واقعاً احساس مجزا می کنند-چنگال های زینتی زانژ در مقابل بازی های کشش کشش دارسیم ، شما را مجبور می کند تا سازگار شوید. هوش مصنوعی اگر فقط مشت های اسپم می کنید ، شما را خراب می کند ، اما وقتی بالاخره آن پیشخوان کامل Shoryuken را فرود می آورید؟ بوسه سرآشپز.

بهترین قسمت؟ چند نفره کاناپه. هیچ چیز مانند هرج و مرج دو نفره در حال ضرب و شتم دکمه ها نیست در حالی که کن برای 50 مین بار "شوریوکن" را فریاد می زند. "عالی" گوینده هنوز در ذهن من بدون اجاره زندگی می کند.

این زیباترین نسخه نیست ، اما قلب عظمت Arcade همه در اینجا است.