ستاره فانتزی در سیستم اصلی از زمان خود جلوتر بود-این چیزی که بسیاری از RPG ها هنوز در شبکه های از بالا به پایین گیر کرده بودند ، سیاه چال های اول شخص بود. شما به عنوان آلیس بازی می کنید ، پس از کشته شدن برادرش توسط پادشاه شیطان لاسیک ، برای انتقام انتقام جویی ، و داستان در واقع مانند یک داستان احساس می شود ، نه فقط بهانه ای برای خرد کردن. هنر پیکسل هنوز هم ادامه دارد ، به خصوص آن پرتره های شخصیت به سبک انیمه که در هنگام گفتگو ظاهر می شوند.

اولین خزیدن سیاه چال من را به عنوان یک کودک به هم ریخت - بدون اتومبیل ، فقط یادداشت هایی را روی کاغذ گرافیکی در حالی که موسیقی مصنوعی وحشت زده پخش می کند ، نوشت. چیزهای ساده مبتنی بر نوبت Combat ، اما ترکیب علمی تخیلی/فانتزی (اسلحه های لیزری و جادوها؟) جذابیت عجیب و غریب به آن بخشید. این مطابق با استانداردهای مدرن است ، اما می بینید که بعداً JRPG ها نیمی از ایده های خود را از بین بردند.

واقعیت جالب: وقتی بیشتر بازی ها هنوز از سیستم های رمز عبور استفاده می کردند ، کارتریج باتری صرفه جویی می کرد. در سال 1987 مانند جادوگری احساس می شود.